In het verleden hebben we redelijk wat gehandeld in Adicet Bio. Leden van het eerste uur weten waarschijnlijk nog dat we aandelen voor het eerst oppikten toen het bedrijf ResTORbio heette.
Dit deden we nadat het meest gevorderde kandidaat-geneesmiddel van het bedrijf faalde in de late fase 3 studie. De aandelen kelderden 83% na de bekendmaking. 270 miljoen aan beurswaarde ging in rook op. Platgeslagen kochten op de volgende cijfers:
Beurswaarde: 50 miljoen
Cash: 117 miljoen
Schulden: 0
Overige assets: Een preklinische pijplijn
Gedachte erachter: Je koopt voor een dollar, meer dan 2,34 dollar cash. De preklinische pijplijn, waar door beleggers vaak nog geen waarde aangehangen wordt, krijg je er als een soort joker bij. Het op waarde schatten hiervan is zelfs voor specialisten een lastig karwei. Komt er iets uit dan is het mooi meegenomen.
In 2020 en begin 2021 hadden we veel succes met deze strategie. Soortgelijke bedrijfjes waren redelijk eenvoudig op te speuren. Vaak gingen deze binnen afzienbare tijd over de kop. Dit resulteerde in behoorlijke winsten.
De onderwaardering ten opzichte van de cashpositie is in deze echter niet helemaal de heilige graal. Het is wel degelijk zaak het kaf van het koren te scheiden. Bijvoorbeeld door te kijken wie de aandeelhouders zijn en waar deze op aansturen. In dit geval stuurden de aandeelhouders aan op de liquidatie. Kortom, de assets verkopen en de cash uitkeren aan aandeelhouders. Dit gebeurde niet, er werd uiteindelijk gefuseerd. Het management verkiest deze optie vaak, omdat ze zelf aan de slag willen blijven.
Op zich is dit niet erg zolang ze maar waarde creëren. In dit geval werd er dus gefuseerd met Adicet Bio. Het resultaat was prima. Het leidde tot een koersverdubbeling.
De een zijn dood is de ander zijn brood
Afhankelijk van de indicatie is de beurswaarde van een biotechnologiebedrijf met een kandidaat-geneesmiddel in fase 3 minstens enkele honderden miljoenen. Indien afkeuring plaatsvindt dan willen grote partijen er vrijwel direct vanaf. Soms mogen ze er volgens de statuten niet eens meer in beleggen. De belangen van soms meerdere procenten worden gedumpt tegen vrijwel iedere prijs. Kortom, de koers zakt als een baksteen.
En ja, er zijn ook partijen die de stukken opvangen. Indien de beurswaarde onder de 50 miljoen zakt en er zit nog een zak geld in het bedrijf (en geen tot weinig schuld), dan zien we vaak hetzelfde type aandeelhouder opduiken. En nee, die gaan niet voor medicijnontwikkeling. Ze richten zich puur op een stuk van de taart.
Zijn dit dan aasgieren? Het is maar net hoe je het bekijkt. Nu zit dit kaliber er wel tussen, ken je de familie Singer nog? Die waren van plan baantjes uit te delen aan familieleden binnen Catalayst Biosciences zonder bestaansrecht om zo de zak geld op te maken. Dit mislukte uiteindelijk, maar het was een free shot on goal voor de familie. Hoewel onethisch, is het juridisch allemaal geoorloofd. Welkom op Wall Street.
Wel degelijk risico
Nu is deze tak van sport ook niet zonder risico. Het moet allemaal wel lukken. Stel een partij vangt een deel van de aandelen op om op liquidatie aan te sturen en het lukt niet, dan kan er zomaar verloren worden op de investering. Vandaar dat een veiligheidsmarge noodzakelijk is.
Stel alles loopt fout? Wat is dan je exit? In 2020 en 2021 werden gouden zaken gedaan. Het ene na het andere biotechbedrijf in een dergelijke situatie schoot de lucht in. In 2022 en 2023 is het wel anders. Vaak wordt er tegen forse verliezen aangekeken. Een korting van 60%+ ten opzichte van de netto-kaspositie is vandaag de dag geen uitzondering meer.
Dit artikel gaat nog verder, maar is alleen voor premium leden. Wil je verder lezen?
Word nu premium lid en ontvang onbeperkt toegang tot al onze kooptips, analyses en inzichten
